بررسی تاثیر مشارکت پرستاران در جداسازی بیمار از دستگاه تهویه مکانیکی بر پیامدهای آن

  زمینه و هدف: مشارکت پرستاران در امور بالینی باعث پیشرفت درمان بیماران و کاهش هزینه‌های درمان می‌گردد. همچنین عدم تصمیم گیری صحیح و به موقع می تواند مراحل درمان و مراقبت بیماران را طولانی و با مشکلاتی مواجه سازد. لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مشارکت پرستاران در جداسازی بیمار از دستگاه تهویه مکانیکی بر پیامدهای آن در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان الزهراء(س) اصفهان انجام گردیده است .   مواد و روش‌کار: این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی می باشد.50 بیمار متصل به دستگاه تهویه مکانیکی بیش از 48 ساعت به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه 25 نفره قرار گرفتند. درگروه مداخله آمادگی بیمار برای جداسازی به صورت سه بار در 24 ساعت با استفاده از چک لیست ارزیابی جداسازی برن توسط پرستاران آموزش دیده و در گروه کنترل جداسازی طبق معمول بخش مراقبت ویژه انجام گردید. یافته ها با کمک روش های آماری توصیفی و استنباطی شامل آزمون تی مستقل، کای دو، آزمون دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .   یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که میانگین طول مدت تهویه مکانیکی(03/0 =P) ، طول مدت اقامت بیمار در بخش مراقبت ویژه(006/0 =P) و میزان شکست در جداسازی (01/0 =P) در دو گروه مداخله و کنترل تفاوت آماری معنی داری داشت. در حالیکه میانگین اشباع اکسیژن شریانی 2 ساعت بعد از جداسازی در دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت .   نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مشارکت پرستار در فرایند جداسازی بیمار از دستگاه تهویه مکانیکی، نسبت به روش های معمول اجرا شده در بخش های مراقبت ویژه باعث کوتاه تر شدن طول مدت تهویه مکانیکی و اقامت بیمار در بخش و همچنین کاهش شکست در جداسازی می گردد .